میزان چربی کل ماهی کپور معمولی ، 2/13 درصد بود که جزء ماهیان با چربی بالا دسته بندی می شود. این مقاله، ماهی کپور معمولی را فیله نموده و به مدت 5 دقیقه در عصاره آبی استخراج شده از برگ دارواش (Viscum album L.) به روش پرکولاسیون به عنوان آنتی اکسیدان طبیعی به نسبت های 1، 2 و 4 % غوطه ور گردید، پس از آبگیری فیله ها در شرایط آزمایشگاه، در داخل فیلم های نایلونی قرار گرفته و در یخچال (1C±º 4) نگهداری شد. سپس ارزیابی عصاره به لحاظ بازده استخراج، ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی و مهار رادیکال آزاد (DPPH) انجام شد و کیفیت فیله های نگهداری شده در یخچال در فواصل زمانی 0، 4، 8، 12، و 16 روز با آزمون های مقادیر پراکسید (PV)، عدد آنیزیدین (AV)، تیوباربیتوریک اسید (TBA)، اسید های چرب آزاد (FFA) و مقدار توتکس (TOTEX) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بازده استخراج، ترکیبات فنولی، ترکیبات فلاونوئیدی و مهار رادیکال آزاد، به ترتیب 23/5 درصد، mgGA/g E 4/62، mg QE/g E 71/34 و 2/78 درصد بود همچنین مقادیر PV، TBA، FFA، AV و TOTEX در تیمار 4 درصد عصاره بعنوان بهترین تیمار در روز 16 آزمایش به ترتیب (meq g O2/kg Fat) 42/3، (MDA/kg Fat) 55/1، (OA%) 85/0، 67/4 و 51/11 گزارش شد. با توجه به این نتایج، می توان از عصاره آبی دارواش با غلظت 4 درصد برای تأخیر اکسیداسیون چربی در کپور معمولی پرورشی استفاده نمود.

سابقه و هدف: پایداری اکسیداتیو روغن ها و چربی ها و فرآورده های غذایی پر چرب تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند اکسیژن، نور، حرارت، یون های فلزی و آنزیم ها قرار می گیرد و در نهایت فساد اکسیداتیو رخ می دهد. کاربرد آنتی اکسیدان های سنتزی برای به تاخیر انداختن فساد اکسیداتیو، با وجود داشتن کارآیی بالا، به دلیل احتمال سمیت و سرطان زایی، زیر سوال قرار گرفته است. هدف از این تحقیق، کاربرد مخلوطی از آنتی اکسیدان های طبیعی بود که بیشترین پایداری اکسیداتیو را برای مارگارین فراهم کند، عمر انباری آن را افزایش دهد و بتواند جایگزین آنتی اکسیدان سنتزی ترت بوتیل هیدروکینون (TBHQ) شود.مواد و روشها: نمونه مارگارین با کمتر از 1% اسید چرب ترانس (%0.89) و ارزش تغذیه ای بالا (P/S + T = 2.34) و ویژگی های فیزیکی و شیمیایی مطلوب تولید شد. تیمارهای آنتی اکسیدانی به کار رفته شامل 10 مخلوط مختلف (F1-F10) حاوی توکوفرول ها (Toc)، آسکوربیل پالمیتات (AP)، عصاره رزماری (Ros) و لسیتین (Lec) بود که همراه با یک نمونه بدون آنتی اکسیدان به عنوان شاهد (F0) و یک نمونه حاوی (F11) TBHQ مورد مطالعه قرار گرفتند. ماندگاری نمونه های مارگارین با نگهداری آنها در گرمخانه 60oC به مدت 25 روز و اندازه گیری عدد پراکسید (PV) و عدد آنیسیدین (AV)، اندازه گیری دوره القایی (Induction period) در رنسیمت در 110oC و نیز نگهداری در یخچال (4oC) به مدت 14 هفته و سنجش PV بررسی شد. رتبه بندی تیمارهای آنتی اکسیدانی بر اساس مدت زمان لازم برای رسیدن به عدد پراکسید 20meq/kg در 60oC و عدد پراکسید 5meq/kg در یخچال (4oC)، محاسبه فاکتور پایدار سازی با استفاده از نتایج آزمون رنسیمت و نیز ارزش اقتصادی تیمارها انجام شد.یافته ها: اندازه گیری PV و AV در آزمون گرمخانه (60oC) در مورد اکثر تیمارها دارای هماهنگی بود و می توان به صورت F2>F8>F10 بیان کرد. در بکارگیری معیار مدت زمان لازم برای رسیدن به عدد پراکسید 20meq/kg دو تیمار F7>F10 اختلاف آماری معنی داری با F11 نداشتند (p>0.05). رتبه بندی بر اساس فاکتور پایدارسازی تیمارها، برتری و تفاوت آماری معنی داری را میان فعالیت آنتی اکسیدانی F11>F10>F9 با سایر نمونه ها نشان داد (p<0.05). مدت زمان لازم برای رسیدن به PV=5meq/kg در 4oC در تیمارهای F10, F9, F5, F2 و F11 اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشت و این تیمارها نسبت به سایر نمونه ها بودند (p<0.05). ماندگاری نمونه ها در دمای 4oC بین یک ماه F1, F0) و (F7 و سه ماه (F10 و (F11 متغیر بود. رتبه بندی نهایی تیمارهای آنتی اکسیدان های طبیعی به این صورت بود:F2>F10>F5, F9>F8>F1, F3, F4>F6, F7.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن اثرات منفی آنتی اکسیدان های سنتزی بر سلامت مصرف کنندگان و همچنین با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق و معیارهای رتبه بندی، می توان تیمارهای (200ppm AP + 200ppm Ros) F2 و (200ppm Toc + 200ppm Ros + 1000 ppmLec) F10 را به عنوان جانشین RBHQ برای حفظ کیفیت و افزایش ماندگاری مارگارین و ادامه کار در مقیاس وسیع تر پیشنهاد نمود.

کیتوزان پلیمری طبیعی است که به طور معمول از پوسته کیتینی سخت پوستان دریایی استخراج می گردد و قابلیت تشکیل فیلم را دارد. پلی وینیل الکل پلیمری سنتزی و زیست تخریب پذیر است که می تواند در اختلاط با پلیمرهای طبیعی جهت بهبود ویژگی های ساختاری مورد استفاده قرار گیرد. تولید نانوذرات کیتوزان به روش ژل شدن یونی صورت گرفت و نانوذرات با میانگین اندازه 69/92 نانومتر و پتانسیل زتا 30/3+ میلی ولت جهت کاربرد در فیلم ترکیبی مورد استفاده قرار گرفتند. پس از اختلاط نسبت های مختلف پلی وینیل الکل با کیتوزان (1: 3، 1: 1 و 3: 1)، محلول های حاصل با نسبت های مختلف نانوذرات (0، 2، 4، 6) میلی لیتر ژل کیتوزان در 100 میلی لیتر محلول فیلم مخلوط شدند و گلیسرول به نسبت 25 درصد وزنی / وزنی پودر خشک فیلم اضافه شد و سپس در قالب ریخته شد و در دمای 40 درجه سانتی گراد در آون خشک شدند. نتایج نشان داد که به طور کلی افزایش نسبت پلی وینیل الکل و کاربرد نانوذرات در ساختار پلیمر سبب بهبود ویژگیهای فیزیکومکانیکی فیلم ها گردید. نتایج طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه نشان داد که برخی برهمکنش ها بین شبکه پلیمری و نانوذرات صورت گرفته است. نتایج گرماسنجی وزنی نشان داد که افزودن نانوذرات سبب افزایش جزئی پایداری حرارتی پلیمر نسبت به نمونه شاهد بدون نانوذره شد. نتایج رهایش در محیط شبیه ساز مواد غذایی پرچرب و کم چرب نشان داد که با افزایش نسبت پلی وینیل الکل سرعت رهایش کاهش یافت. همچنین افزایش نسبت نانوذره تا نسبت np4 سبب کاهش سرعت رهایش شد. هدف این پژوهش تعیین نسبت بهینه دو پلیمر و میزان اختلاط نانوذرات کیتوزان حاوی آنتی اکسیدان طبیعی کاتچین جهت استفاده در بسته بندی مواد غذایی است.

هدف از انجام این تحقیق بررسی امکان استفاده از اسانس ترخون به عنوان یک گیاه معطر در تهیه سس مایونز جهت جایگزینی با آنتی اکسیدان های مصنوعی بود. اسانس برگ های تازه ترخون به روش استخراج با آب توسط کلونجر استخراج و ترکیبات فرار آن با استفاده از کروماتوگرافی گازی متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS) شناسایی شد. میزان فنول کل اسانس با استفاده از روش فولین-سیوکالتو اندازه گیری و فعالیت آنتی رادیکالی آن با استفاده از آزمون های DPPH وABTS در مقایسه با آنتی اکسیدان مصنوعی BHT بررسی شد. اسانس ترخون در غلظت های مختلف (500، 1000، 1500 و 2000 پی پی ام) به سس اضافه و فعالیت آنتی اکسیدانی آن در شرایط اکسیداسیون تسریع شده (دمایº C90) طی هفت روز، با مقایسه اعداد پراکسید، اسیدی و اسید تیوباربیتوریک با 100 و 200 پی پی ام BHT مورد بررسی قرار گرفت. بیست ترکیب از اسانس ترخون با کروماتوگرافی گازی شناسایی شد. نتایج نشان داد که استراگول (39/83%)، ترانس-بتا اسیمین (47/6%)، سیس-بتا اسیمین (41/5%) و لیمونن (19/2%) ترکیبات عمده اسانس ترخون بودند. میزان کل ترکیبات فنولی معادل996/13میلی گرم گالیک اسید در هرگرم ماده خشک تعیین شد و در آزمون DPPH مقدارEC50 اسانس15/3میلی گرم بر میلی لیتر بدست آمد. آزمون ABTSنشان داد که بیشترین فعالیت آنتی رادیکالی مربوط به غلظت 2000 پی پی ام اسانس بود. آزمون های عدد پراکسید، اسیدی و تیوباربیوتیک اسید نشان دادند که اسانس ترخون در غلظت بالا می تواند جایگزین آنتی اکسیدان سنتزی در مایونز باشد. همچنین نتایج آزمون ارزیابی حسی نشان داد که غلظت های مختلف اسانس اثر معناداری بر ویژگی های ارگانولپتیکى مایونز نداشتند. براساس یافته های این تحقیق، اسانس ترخون را می توان به عنوان یک آنتی اکسیدان طبیعی جهت جلوگیری از اکسایش روغن و افزایش طول عمرنگهداری سس مایونز پیشنهاد داد.

1مقدمه: اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک بیماری تخریب عصبی پیش روندۀ چندعاملی است. این بیماری قبل از 3 سالگی با علائم اختلالات رفتاری قابل تشخیص است. رفتارهای تکراری و کلیشه ای، اختلالات تعاملات اجتماعی و ناهنجاری های کلامی از ویژگی های تشخیصی بارز اوتیسم هستند. ASD ممکن است درنتیجۀ اختلال در سیناپس های نورونی بخش های مختلف مغز مانند مخچه، هیپوکمپ، عقده های قاعده ای، آمیگدال و قشر پیش پیشانی ظاهر می شوند. در فرد اوتیستیک، عدم تعادل دینامیکی بین گونه های فعال اکسیژن (ROS) و گونه های فعال نیتروژن (RNS) دفاع آنتی اکسیدانی را کاهش می دهد. این می تواند از دلایل اختلالات سیناپسی در نورون ها در قسمت های مختلف مغز باشد. بدن به استرس اکسیداتیو با سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی خود پاسخ می دهد؛ اما کاهش ظرفیت دفاعی و یا اختلال در فرآیندهای فیزیولوژیکی ممکن است به پاسخ های دفاعی نامناسبی منجر شود. تحقیقات اخیر نشان داده اند که تجویز ترکیبات طبیعی آنتی اکسیدان مانند کاروتنوئیدها، ویتامین C، فلاونوئیدها، فنل ها و سلنیوم می تواند موجب افزایش تعادل آنتی اکسیدانی و بهبود رفتارهای خاص در ASD شود. نتیجه گیری: با توجه به نقش به سزای استرس اکسیداتیو در آسیب های بافتی و پاتوفیزیولوژی ASD، استفاده از ترکیبات آنتی­ اکسیدانی می­ تواند یک رویکرد مفید برای بهبود شکل­ پذیری سیناپسی در مناطق مختلف مغز و بهبود علائم ASD باشد.

امروزه تقاضای روزافزون برای گسترش و توسعه ترکیبات طبیعی در تولید مواد غذایی، توجه به عصاره های گیاهی را برای تولید موادی نظیر آنتی اکسیدان ها افزایش داده است. در سال های اخیر به دنبال اثبات آثار سوء آنتی اکسیدان های سنتزی، تحقیقات بسیاری پیرامون جایگزین کردن آن ها با آنتی اکسیدان های طبیعی صورت گرفته است. زردچوبه از جمله رستنی هایی است که به سبب ویژگی های منحصر به فرد سلامتی زایی اش به عنوان یک ماده غذایی عمل گرا شناخته شده و به صورت سنتی در صنایع غذایی و دارویی کاربردهای فراوانی دارد. در این پژوهش با هدف معرفی یک آنتی اکسیدان طبیعی جدید به صنعت غذا، ماده موثره موجود در ریزوم زردچوبه (کورکومین) به روش ماسراسیون استخراج شد و با روش های کروماتوگرافی لایه نازک (TLC) و رزونانس مغناطیسی هسته (NMR) شناسایی و تعیین ویژگی گردید. سپس تاثیر غلظت های مختلف کورکومین بر روند اکسیداسیون روغن سویا در مقایسه با آنتی اکسیدان سنتزی رایج (TBHQ) و آنتی اکسیدان طبیعی آلفاتوکوفرول طی سه ماه در شرایط دمایی 25 و 55 درجه سانتی گراد و دو محیط نور و تاریکی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت کورکومین میزان اکسیداسیون به طور معنی دار کاهش می یابد. همچنین عدد پراکسید روغن حاوی کورکومین با غلظت 0.02 درصد، در دمای 25 درجه سانتی گراد مشابه آلفاتوکوفرول با غلظت 0.02 درصد و TBHQ با غلظت 0.012 درصد بود. در بررسی تاثیر نور، داده های به دست آمده نشان دادند که در روغن حاوی 0.02 درصد کورکومین، در صورت عدم حضور نور، میزان اکسیداسیون با غلظت مشابه آلفاتوکوفرول و TBHQ با غلظت 0.012 یکسان می باشد. همچنین در کلیه نمونه ها میزان عدد پراکسید با افزایش دما و حضور نور به طور معنی داری افزایش نشان داد اما تیمار نور بر اسیدیته و عدد یدی تاثیر معناداری نداشت (p<0.05).

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر تغذیه آنتی اکسیدان طبیعی و مصنوعی بر عملکرد و وضعیت آنتی اکسیدانی بزغاله های پرواری انجام گرفت. تعداد 32 راس بزغاله نر نژاد مهابادی 5 تا 6 ماهه با میانگین وزن اولیه 16.5±1.8 کیلوگرم، به طور تصادفی با یکی از جیره های آزمایشی شامل: 1- شاهد، 2- حاوی 15 درصد تفاله دانه انار، 3- حاوی 400 میلی گرم درکیلوگرم ویتامین ای و 4- حاوی 15 درصد تفاله دانه انار + 400 میلی گرم در کیلوگرم ویتامین ای (بر حسب ماده خشک) به صورت انفرادی و به مدت 84 روز تغذیه شدند. افزودن ویتامین ای و تفاله دانه انار به جیره تغییری در عملکرد و ماده خشک مصرفی بزغاله ها ایجاد نکرد (p>0.05). میزان اکسیداسیون چربی در عضله راسته خام و پخته بزغاله های تغذیه شده با جیره حاوی تفاله دانه انار و جیره حاوی ویتامین ای به طور معنی داری نسبت به بزغاله های تغذیه شده با جیره شاهد کاهش یافت و بیش ترین کاهش مربوط به بزغاله های تغذیه شده با جیره حاوی تفاله دانه انار + ویتامین ای بود (p<0.05). افزودن تفاله دانه انار، ویتامین ای و تفاله دانه انار + ویتامین ای به جیره باعث افزایش (p<0.05). ظرفیت کل آنتی اکسیدانی و متعاقبا کاهش (p<0.05) میزان مالون دی آلدهید پلاسما، کبد و عضله راسته نسبت به جیره شاهد شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که تفاله دانه انار را می توان به عنوان یک منبع آنتی اکسیدان طبیعی به جای آنتی اکسیدان های صنعتی در جیره نشخوارکنندگان به کار برد.

زمینه: سرطان پروستات شایع ترین سرطان بدخیم در مردان است. شناخت ماهیت و روند سرطان و مکانیزم های مهار آن همواره از موضوعات مهم و مطرح در علم می باشد. هدف از این پژوهش بررسی مکانیزم اثر اولئوروپین موجود در عصاره زیتون بر روی میزان بیان پروتئین های رده سلولی سرطانی پروستات LNcap می باشد. روش کار: آزمون زنده مانی (MTT) در 8 سطح اولئوروپین ppm 2500 و1250، 625، 312، 156، 78، 39 و 19 در رده ی سلولی LNcap، در قالب طرح CRD اعمال و آنالیز پروتئومیکس مقایسه ای افتراقی انجام شد. نتایج الکتروفورز دو بعدی برای پروتئین های افتراقی از طریق MS-MALDI-TOF-TOF و Align آن ها در Database Mascot مورد شناسایی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج آزمون زنده مانی نشان می دهد اولئوروپین زیتون می تواند رشد سلول های سرطانی LNCap را کنترل و میزان گردشدگی سلول ها را افزایش دهد. بیشترین میزان این کنترل رشد در غلظت ppm 625 بوده است که در این دز بیشترین القای اپاپتوز اتفاق افتاده بود. پروتئین های GSTP1 و DMNT1 به عنوان پروتئین های افتراقی در اثر تیمار با اولئوروپین نسبت به شاهد شناسایی شدند، به طوری که با اعمال تیمار ppm625 اولئوروپین پروتئین DNMT1 نسبت به نمونه شاهد کاهش بیان (Down Regulate) و GSTP1 افزایش بیان (Up Regulate) داشت. نتیجه گیری: اولئوروپین از طریق اعمال تغییر بر بیان پروتئین ها، افزایش بیان ژن های آنتی اکسیدان، بیان برخی فاکتور های رونویسی، هدایت سلول ها به مسیر اپاپتوز و کاهش فعالیت های متاستازی، در مهار سلول های سرطانی پروستات رده LNcap موثر بوده است.